Niniejszy tom poświęcony jest sztuce rozumianej jako narzędzie badawcze, które
realnie przyczynia się do wzrostu wiedzy o świecie i o naszej w nim roli. W mocnej
wersji tego sformułowania, sztuka postrzegana z tej perspektywy miałaby wnosić
nową wiedzę na równi z innymi dyscyplinami naukowymi. W najsłabszej wersji tego
stwierdzenia, artyści podejmując intencjonalnie inne cele i opierając się jedynie na
swoim doświadczeniu i intuicji artystycznej, w nieuświadomiony sposób osiągają
wyniki, które później można oceniać jako poznawcze. W tym tomie chcemy zwrócić
uwagę na wachlarz różnorodnych praktyk badawczych sztuki, które artyści podejmują mniej lub bardziej intencjonalnie lub nieświadomie.