Kolejny tom rocznika naszego Wydziału Sztuki. Ma on charakter zbliżony do trzech numerów publikacji pt. O sztuce i nauczaniu, wydanych w ramach wznowienia w latach
2005–2008 . Podobnie jak tamte tomy zawiera dwa działy: blok z tekstami teoretyków, głównie historyków sztuki i literatury, oraz blok artystów, przedstawicieli różnych dziedzin. Większość autorów pracuje w strukturach Wydziału, kilku zostało
zaproszonych do udziału w przedsięwzięciu, za co chcielibyśmy wyrazić szczególną
wdzięczność. Praca nad zawartością nowego rocznika przypomina międzydyscyplinarną konferencję, na której goście reprezentują odmienne idee, metodologie, różne
formy aktywności, wygłaszają swoje poglądy tak, by być zrozumiałym dla innych
uczestników, nie tracąc istoty i tożsamości swojego wywodu. Taką formę spotkania
Piotr Zawojski nazywa syntopią1
.
Rocznik ten, opatrzony tytułem Dzieło na styku mediów, stanowi próbę zmierzenia się z kategoriami bardzo istotnymi w ostatnich dziesięcioleciach w dyskursie
o sztuce współczesnej – interdyscyplinarności i intermedialności. W każdej właściwie dyscyplinie sztuki możemy odnaleźć takie określenie jak „poszerzone pole”.
W przypadku rzeźby moment przekraczania owych granic łączy się z dziełem Kurta
Schwittersa, określanym jako „kolumna” Merz, które przypomina w tym tomie
Mirosława Moszkowicz. Także na polu fotografii czy filmu powstają realizacje, których nie sposób przypisać jednej dyscyplinie. Równocześnie należy pamiętać, że intermedialność stała się w ostatnim dziesięcioleciu słowem nadużywanym, co Marta
Anna Raczek-Karcz tłumaczy chęcią unowocześnienia statusu tradycyjnej techniki
i umieszczeniem jej w bardziej aktualnym, ponowoczesnym kontekście.